250 bin kişilik bir aile yaratmak - Deniz Sipahi
31 Ekim 2009 12:11
ORTAOKULU Saint Joseph’te, liseyi ise İzmir Tevfik Fikret Lisesi’nde okudum.
Her iki okulun da benim hayatımda çok önemli yerleri vardır.
Geleneği olan okullarda okumanın hep avantajlarını yaşadım.
Nereye gitsem karşıma bir Saint Joseph’li çıktı.
Yaşamımın en kritik süreçlerinde bir Saint Joseph’li kardeşim ya da ağabeyim koluma girdi, elimden tuttu.
Bazen dünyanın bir ucunda diplomat oldular okul arkadaşlarım; bazense büyük bir grubun genel müdürü ya da bir reklam ajansının kreatif yönetmeni...
Birisi sanatçı, diğeri politikacı...
Birisi doktor, diğeri mimar...
İdealist olanı da, özgürlüğünün peşinden koşanlar da oldu.
Başarı öyküleri yazan, dünyanın peşinden konuştuğu insanlar da çıktı, bir kenara çekilip kitap yazanlar da...
Hepsi büyük ve geleneği olan bu camiaların bir parçası olduğunu unutmadılar.
Eminim...
Bu okullardan mezun olan arkadaşlarım da benim gibi düşünüyordur.
Saint Joseph ve Tevfik Fikret gibi İzmir’de, Türkiye’de takip ettiğim başka okullar da var.
Bizler gibi halkayı genişleten, zinciri kuvvetlendiren...
İzmir’den Türkiye’ye, Türkiye’den dünyaya yayılan...
Örnek mi?
Bornova Anadolu Lisesi’ni imrenerek izliyorum.
Atatürk Lisesi’ni, İzmir Amerikan Koleji’ni titizlikle takip ediyorum.
Robert Kolejlilerin birbirine olan bağlılığını bize benzetiyorum.
Ve hiç kuşkusuz...
İzmir Özel Türk Koleji’ni...
Bahattin Tatış’ı çok severdim, büyük saygı duyardım.
Tatış, yaptıklarından daha çok hayallerinden bahsedilmesini isterdi.
Dünyayı takip eder, geleceğin ihtiyaçlarını önceden fark eder ve öğrencilerinin bu şartlara uygun bireyler olarak yetişmesini arzu ederdi.
Cumhuriyet’in yetiştirdiği, bu değerlere ve vizyona sahip çıkan insanlardı Bahattin Tatış gibiler...
Zaman ne çabuk geçiyor.
Bahattin Tatış’ın aramızdan ayrılmasının üzerinden tam bir yıl geçmiş.
Bahattin Tatış, 15 Kasım 1950’de 29 öğrenciyle okulu kurmuştu.
Başlangıçta 14 öğretmen ve Alsancak Talat Paşa Bulvarı 23 numaralı adreste...
Sonra Göztepe’deki Uşakizedelerin Köşkü’ne taşınma ve 80 bin metrekarelik alana yayılmış olan Bahattin Tatış Kampüsü...
Çiğli Şubesi... Alsancak, Karşıyaka, Bornova, Çiğli Anaokulları...
40 bin kişilik İzmir Özel Türk Koleji mezunu...
Bu kurumlarda çalışmış eğitmen kadrosunu da eklediğinizde; öğrenciler ve aileleriyle birlikte 250 bin kişilik müthiş bir zincir...
Kendi aileme bakıyorum.
Kuzenlerin, yeğenlerin bir kısmı Türk Koleji disiplininden geçmiş.
Eş, dostun mutlaka bir bağlantısı var.
Özetle...
Her geleneği olan okulların öykülerinde olduğu gibi büyük dostluklar, büyük başarı öyküleri...
Bahattin Tatış’ın hayatta olduğu günlerde kendisiyle sohbet ettiğimizde hep üniversiteden bahsederdik.
“İzmir’e yeni bir vakıf üniversitesi yapılacaksa bunu sizin yapmanız gerekir” derdim.
Bugün de aynı dileklerimi yineliyorum.
Oğuz Tatış’ın da böyle düşündüğünü ve gelecek hayallerinde böyle bir yol haritası olduğunu biliyorum.
Bir geleneğin öncüsü olmak çok zordur.
Türk Koleji gibi geniş, hem de çok büyük bir aileyi yaratan...
İzmir’in, Türkiye’nin yetiştirdiği bu değerli öğretmeni saygıyla, yeniden anıyorum.
Hürriyet Ege
