ÇOCUKLAR TARİHİ
22 Temmuz 2019 22:18 / 2313 kez okundu!
Her çeşit tarih yazılıyor, çocukların tarihi yazılmıyor.
Siyaset tarihi var, gastronomi, ekonomi, tıp, mimari, müzik, cumhuriyet, imparatorluk, devrim, savaşların tarihi var, çocuklarınki yok.
Hiç mi kıymeti yok bu çocukların?
****
ÇOCUKLAR TARİHİ
Her çeşit tarih yazılıyor, çocukların tarihi yazılmıyor.
Siyaset tarihi var, gastronomi, ekonomi, tıp, mimari, müzik, cumhuriyet, imparatorluk, devrim, savaşların tarihi var, çocuklarınki yok.
Hiç mi kıymeti yok bu çocukların?
Bu yazıyı yazarken haberlerde Düzce selinde telef olan çocukların cesedi bulunduğu haberi veriliyor, çamurdan çıkarılıyor güzelim çocuklar. Toprağa iki kere girecekler…
Bu cilalı yalnızlık ve yanlışlık çağında, çocuk göz ardı edilebilir telafat mı?
Esef ederim…
PKK denen belaya, onu hem dilde hem mecliste destekleyenlere, siyasi hırsları (ve kendi tükenmişlikleri) nedeniyle bu terör örgütüyle ittifak edenlere niza ederim.
Çocuk yaşı büyütülüp asılan Erdal’ın, havaya uçurulan Ceylan’ın, dalgaların üstünü örttüğü Aylan’ın ve adını bilmediğimiz, unuttuğumuz, saymaya sığmaz nice çocuğun tarihine eklendi PKK’nın mayınıyla havaya uçan abisi Ayaz’la küçük kardeşi Nupelda…
Ovacık ilçesi Bilgeç köyünün Çakılyayla mezrasında araziye yerleştirilmiş el yapımı patlayıcıya basmışlar, 8 yaşındaki Ayaz’la 4 yaşındaki Nupelda Güloğlu…Adı, yeni yaprak verdi anlamında, tomurcuk yani... İsim analizi sağduyulu, başarısı hep engellenen, sıkıntılardan kurtulma uğraşı içinde olan, atılgan ve sanatçı yetenekli, diyor…
Abisinin adı kuru, keskin soğuk demek, hem de aydınlık, ışık…Mantıklı, güçlü, neşeli olacakmış, eğer yaşasaymış…
Unut unutabilirsen…
Ben sözümona Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmet Bakanlığının çalışmalarından söz edecektim size.
Her dönem vur abalıya yapılan, sırtladığı yükün ağırlığını ancak çalışanların ve üst yönetimin bildiği, emeği hep sağdıç emeğine sayılan bakanlıktan…
Emekli olsam da izlediğim, yol göstermeye çalıştığım nice çocuğun yüzünü nasıl hızla ve olması gerektiği gibi güldürdüğünü anlatacaktım. Hiçbirimizin katkıda bulunmayı, gönüllü olmayı, kapısını tık’latmayı düşünmediği, ama yıkıcı eleştiri deyince birbiriyle yarıştığı bakanlıktan…
Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Araştırma görevlisi Dr. Bekir Güler’in yürüttüğü TÜBİTAK’ın desteklediği “O Köy Bizim Köyümüzdür” projesi kapsamında köylerde kurulan kamplarda öğrenciler için düzenlenen bilim, doğa ve sanat etkinliklerini anlatmaya çalışacaktım. 14 kişilik proje ekibiyle nasıl köy köy gezdiklerini, Bartın’a bağlı 30 ayrı köyü turladıklarını, ortaokul öğrencilerinin doğaya farklı bakmaya başladıklarını, mutlu olduklarını…
Yok, olmuyor…Güzel işler yaşansa da, öyle acılar çıkageliyor ki, unutuluyor, arada kaynayıp gidiyor, dile getirmeye çekiniyor insanlar…
Her şeyden önce can güvenliği gerek çocuklarımıza...
Nasıl bir uğursuz el ve kötücül akıl ise o, canımızı yakmayı iyi beceriyor, umud çekip gidiyor, elden ayaktan oluyoruz, içimiz sızlıyor, elden bir şey gelmiyor…
Fizik öğrencilerimiz ödüller kazanıyor, dünya çapında, sporcu gençlerimiz şampiyon oluyor, atletizmde on madalya ile dönüyor, 20 yaş altı atletlerimiz, Avrupa’dan, ampute sporcularımız rekor kırıyor, bir beden eğitimi öğretmeninin özverisiyle bir grup kız öğrenci hiç bilmedikleri bir spor dalında evlerini bırakıp, yatılı eğitim için bir başka ile gidip, kendilerini spora adıyorlar. Terörün yasakladığı yaylalarda kayak sporu çocuklarımıza umud oluyor…
Ama küçük Nupelda’nın bundan haberi yok…
O da yayladaydı, kimi haber abisiyle birlikte evlerine mantar topladığını yazdı, kimi hayvan güttüklerini…Ana babalarıyla yaylada yaşıyor, onlara yardım ediyorlardı. Dünyadan bir şey anlamadılar, dünya da onlardan bir şey anlamadı, anaokuluna kaydı yapılmış Nupelda’nın, o ana baba yeri tırnaklıyordu acıdan, nasıl avutulur onlar?
“Çocuklara rey veriyorum” der, bir şiirinde Necati Cumalı.
Hem oy veriyoruz çocuklarımıza hem hak hem önlerinde başımız eğik hem borcumuz ödeşilmez, nasıl edeceğiz?
Çocukları tarihten silen, bir hayatı onlara çok gören teröristlerle uzlaşanların verdiği oy haram olsun, haram!
Bir gün bu kıyılan, hayattan çok erken kopartılan, oynamalara gülmelere, okula gitmelere, umudetmelere doyamayan çocukların hesabı sorulur elbet…
Umarız tarih bir de çocuklarımız üstünden yazılır, okur okur utanırız…
Ayşe KİLİMCİ
22.07.2019
Son Güncelleme Tarihi: 23 Temmuz 2019 16:25
