|
|
30 yıl önce, anılarda kalan İzmir sokakları - A. Rıza Üleç
03 Şubat 2007
|
|
nuhungemisi
|
Geceyarısını biraz geçmiş zaman. Kadifekale’nin etekleri ya da Kemeraltı’nın arka sokakları… Hava sıcak. Dal kıpırdamıyor. Daracık sokaklarda evlerin kapı önleri uyumakta zorluk çekenlerle dolu. Küçük tüpler üstünde çaydanlıklar hemen yanı başında insanların. Gece sohbetleri. Öyle ağır konular değil gece yarısı konuştukları. Günlük mahalle dedikoduları… Ama neşeleri sıcak. Aralarından bildiriler dağıtarak geçiyorum. O kadar rahatlar ki… Hiç bir tedirginliğimiz yok. Okuyup okumadıklarını merak ediyorum. Öyle davranıyorlar ki ben sanki onlardan biriyim. Hani şu demir kapılı evde oturuyorum gibi yakın.
Titreyerek konuşan yaşlı bir adam:
”Evlat otur bir hele, yorulmuşsundur, soluklan, sen de bizim bir çayımızı iç.“
"Sen de bizim…" yani bildirilere karşılık bir bardak çay.
”Sağol beyamca içmiş kadar oldum. Sabaha işe yetişecez de.”
”A be oğul burda dağıtırsınız da bu kağıtçıkları, ya başınıza bir iş gelirse. Bizden yana değil ama dost var düşman var. Kendinizi koruyasınız.”
”Sana bişey deyim mi amca, bu sokaklar var ya, hani bu sokakların insanları, sizler varsınız ya, hele bir dön sokağa bir bak. Sen deyiver bana simdi, bu insanlar için değmez mi?”
”İşin o tarafı öyle de evlat, bu sokakların sonrası koca bir şehir, biliyor musun?”
O zaman emindim ama şimdi buradan bakınca, bilip bilmediğimden emin değilim galiba… ”Sağol amca. Hadi bana müsaade. Size iyi geceler.”
”Size de evlat size de.”
Ardımda sokaklar kaybolup gidiyor.
Kaybolan sokaklarda gece yarısını biraz geçe… İzmir, uykusuz sıcak bir yaz gecesinde yaşıyor.
Çay bardakları dolup boşalıyor...
Çaylar yudumlanıyor…
İzmir uyumuyor…
İzmir yaşıyor.
|
|
|
|
|
|
08 Şubat 2007
|
|
dilek
|
Merhabalar;
Anılarınızda kalan bir İzmir yaz gecesini okuyunca oldukça duygulandım ve paylaşmak istedim.
Ben 69 doğumlu olduğum için çok az yakalayabildim sözünü ettiğiniz anlarını İzmir' in. Sanırım tadı damağımda kalmış olduğundan etkileniyorum nostaljik İzmir' in enstantanelerinden. Benden birkaç kuşak sonrası bu duyguları paylaşamıyor, hissediyorum... Ancak yine de İzmir' in bambaşka olduğunu söyleyebiliyorlar. Burası insanın yükünü alıyor sanki diyorlar, çalışırken bile tatilde gibi hissediyor insan diyorlar, rehavet içinde gibi görülse de tepkileri var bu şehrin, canlılık gerektiği yerde gerektiği kadar diyorlar. Özellikle başka bir şehirde yaşamaya başlayınca bağırarak söylüyorlar bunları...
İzmir' in büyük tarihsel mirasından harika bir İzmir yaratmak için hepimizin yapacağı şeyler var. Bu sayfa güzel bir başlangıç diye düşünüyorum. Sevgilerle...
Sayfamız ve yolumuz açık olsun...
|
|
|
|
09 Şubat 2007
|
|
umran
|
Çok özür;
Dilekle ortak kullandığımız bir bilgisayardan dikkat etmeden onun sayfasından göndermişim bir önceki duygu paylaşımını. Bir önceki yazı benimdir. Sevgilerimle...
|
|
|
|
Uyarı
|
|
Yorum yazabilmek için üye olmalı ve oturum açmalısınız.
Eğer sitemize üye değilseniz buraya tıklayarak hemen üye olabilirsiniz.
Eğer üye iseniz oturum açmak için buraya tıklayın.
|
Bu tartışmayı Facebook'ta paylaşabilirsiniz:
0
|
Sitemizde yayınlanan yazılar, yazarlarını bağlar.
