|
|
Izdýrabýn sonu yok sanma, bu âlem de geçer,
Ömr-i fâni gibidir, gün de geçer, dem de geçer,
Gam karar eyliyemez hânde-i hurrem de geçer,
Devr-i þâdi de geçer gussa-i mâtem de geçer,
Gece gündüz yok olur, ân-ý dem âdem de geçer.
Bu tecellî-i hayat aþk ile büktü belimi,
Çaðlayan göz yaþý mý, yoksa ki hicrân seli mi?
Ýnliyen sâz-ý kazânýn acaba bam teli mi?
Çevrilir dest-i kaderle bu þu’ ünun filimi,
Ney susar, mey dökülür, gulgule-i Cem de geçer.
Ýbret aldýn, okudunsa þu yaman dünyadan,
Nefsini kurtara gör masyâd-ý mâfihâdan.
Niyyet-i hilkâtý bu aþk-ý cihân-arâdan,
Önü yokdan, sonu .oktan, bu kuru da’ vâdan
Utanýr gayret-i gufranla cehennem de geçer.
Ne þerîat, ne tariykat, ne hakiykat, ne türe,
Süremez hükmünü bunlar yaþadýkça bu küre,
Câhilin korku kokan defterini Tanrý düre!
Mâ’ rifet mahkemesinde verilen hükme göre,
Cennet iflas eder, efsâne-i Adem de geçer.
Serseri Neyzen’ in aþkýnla kulak ver sözüne,
Girmemiþtir bu avâlim, bu bedyi’ gözüne.
Cehlinin kudreti baktýrmadý kendi özüne.
Pir olur sâkiy-i gül çehre bakýlmaz yüzüne,
Hâk olur pîr-i mugan, sohbet-i hemdem de geçer.
1943 NEYZEN TEYFÝK
|
Sitemizde yayýnlanan yazýlar, yazarlarýný baðlar.
