|
gelincik
|
 Grev
Garipti o durmuþ fabrika.
Ýþliklerde bir sessizlik, bir mesafe
makineyle insan arasýnda, bir kesilmiþ
ip gezegenler arasýnda, zamaný
inþa etmekle geçiren
insan ellerinden bir boþluk, ve o çýplak
konaklama çalýþma olmaksýzýn, ses olmaksýzýn.
Terk ettiðinde insan türbinin
boþluklarýný, ayýrdýðýnda kollarýný
ateþten ve yüksek fýrýnýn
içinde düþtüðünde, çekip aldýðýnda çarktan
kendi gözlerini ve o baþ döndüren ýþýk
durdurduðunda görünmeyen çemberini,
o muhteþem kuvvetlerden,
o þaþýrtan enerjiden
sadece bir yýðýn anlamsýz çelik kaldý geriye,
ve insansýz hollerde terk edilmiþ rüzgâr,
o yalnýz kokusu yaðýn.
Hiçbir þey yaþayamadý bu kýrbaçlanmýþ
kýrýk parça olmaksýzýn, Ramírez olmaksýzýn,
yýrtýk elbiseleri içindeki adam olmaksýzýn.
Orada duruyordu motorlarýn derisi,
üst üste yýðýlmýþlar ölü güç için
siyah balinalar gibi zehirlenmiþ
dalgasýz deniz diplerinde
ya da gezegenlerin yalnýzlýðý altýnda
birden batmýþ daðlar gibi.
Pablo Neruda
Çeviren: Ýsmail Aksoy
“Evrensel Þarký”dan
|
Sitemizde yayýnlanan yazýlar, yazarlarýný baðlar.
