|
Bircan Oğankul
|
YEMCİ BABA
Bir adam var. Her sabah evinden çıkar, arabasına gider, bagaj kapısını açar veeeee. Evinin karşısındaki kedilere mama verir, su verir, bakkaldan aldığı sütü verir. Bir tören başlar sabah sabah evinin karşı kaldırımında.
Onu gören tüm kediler at gibi dört nala koşar adeta. Bilirler sevginin, yemeğin kimden geldiğini. Tanırlar o adamı ve adamın kiraz kırmızı arabasını. Akşam olup da işten eve dönen babalarını karşılayan çocuklar gibidir o kediler. Teşekkürlerini adamın bacağına sürtünerek:” sana güveniyoruz. senden bize zarar gelmez. sen bize iyilik yapıyorsun ve bizler bunu biliyoruz” der gibi dile getirirler adeta. .jpg)
Tek sıra askeriyedeki nizam gibi yerler onlara verilen mamaları. Beklerler birbirlerini geç gelenler olduğunda. Kahvaltıyı kaçıran bilir nasılsa ona düşen bir pay mutlaka kalır oracıkta.
Hatta yemci babanın bıraktığı mamalardan başka iş yerlerinde olan kişiler de nasiplenir. Nasıl mı? Kendi baktıkları kedilerin maması bitince gelirler yemci babanın evinin karşı kaldırımına bıraktığı mamalardan kalanları toplamaya. O yemlerin hiçbiri ziyan olmaz oralarda. Her kedinin nasibi vardır o yemlerde ve her kedi afiyetle karnını doyurur bir güzelce.
Yemci babanın kedileri bunlar değildir elbet. İş yerinde de baktığı, beslediği bir yığın kedisi vardır. Tam 16 tane. Hasta olduklarında, kaza geçirdiklerinde yemci baba onları veterinere götürür, bakımlarını, ameliyatlarını, aşılarını yaptırır. Gittiği veteriner de öyle yakın mesafedeki veteriner değildir. Uzaktadır veterineri ama güvenir veterinere ve onca yolu kateder kediler için. Veterinere götürdüğü kedilerden kimisi kurtulur, kimisi terkeder bu dünyayı. Yemci baba üzülür, hem de çok üzülür. Ama elinden bir şey gelmeyeceği için kabullenir gerçekleri. Eşi bir türlü kabullenmez ve toparlaması geç olur kendisini. Bu da ayrı bir konudur.
.jpg) Yemci baba iş yerine vardığında; açar çeşmeyi önce. Kuşlar, kediler su içsinler diye. İçi yanan kuşlar bilirler onun geliş saatini. O gelince ve açınca çeşmeyi sabah duşlarını yaparlar sanki. Sonra da içerler kana kana o sudan.
Yemci baba sıra sıra yerlere bıraktığı yemleri kedilere gösterir. Zaten kediler onu görünce ( arabasının gelişini görünce) evinin karşısındaki kediler gibi koşa koşa gelirler yemci babaya ” HOŞ GELDİN. GÜNAYDIN” demeye.
Bir patisi olmayanı da, arka ayağı olmayanı da, bebek bekleyeni de, diğerleri de sıralanırlar ve bir güzel yemeklerini yerler. Sonra her biri çekilir bir köşeye yalanır dururlar. Sonra uyku vakti gelir ve yemci baba kendi işlerine başlamıştır. Yemci babanın mesaisi çoktan başlamıştır çünkü.
Yemci babanın arabasında mutlaka her zaman yem bulunur. O, sigara içmez ve: ” sigaraya vereceğim parayı diğer canlılar için harcarım. Hem sağlığımdan olmam, hem de diğer canlılar için iyi bir şeyler yapmış olurum” der.
Yolda rast geldiği kedilere de verir onların nasiplerini. Yollarda rast geldiği bir tek kediler değildir. Köpekler de vardır. Aç olanlarına süt, poğaça…. Susamış olanlarına yoğurt kaselerinde su verir.
İçi rahattır yemci babanın, çünkü sosyal sorumluluğunun bilincindedir. Bir tek kendisi için yaşamaz. Diğer canlılara da saygı gösterir. Dünya yalnızca bizim değil diye düşünenlerdendir.
Yemci baba kim mi? Yemci baba benim EŞİM METİN OĞANKUL’dur.
Yemci babaların, yemci annelerin, sevgi insanlarının çoğalması dileğimle…
Bircan OĞANKUL
15/04/2010
Saat. 08.29
|
Sitemizde yayınlanan yazılar, yazarlarını bağlar.
