|
Kocero
|
Türkiye'nin eðitim sistemi ve okullar, ayný zamanda laik, bilimsel, demokratik eðitimi savunanlar ile eðitim sistemini dini referanslara göre biçimlendirmek isteyenlerin sýk sýk karþý karþýya geldiði mücadele alanlarýnýn baþýnda geliyor.
Toplumda eðitim sisteminin dini kurallara göre düzenlenmesi iktidarýn eðitim sistemi ve toplumun geneli üzerindeki baský ve denetimini arttýran bir iþlev görüyor.
19. Milli Eðitim Þurasýnda alýnan kararlarýn büyük bölümünün din eðitimi ile ilgili olmasý, eðitimde BÝLÝMÝN geri plana itilerek, dini deðerlerin ve referanslarýn ön plana çýkarýlmasý, eðitimden baþlayarak toplumsal yaþamýn bütün alanlarýnda laiklik ve laik eðitim mücadelesinin hayati bir önem taþýdýðýný gösteriyor.
Nerede gerçek anlamýyla laiklik ve laik eðitim varsa, orada gerçek anlamda din ve vicdan özgürlüðü olduðu gerçeðinden hareketle, laiklik ve laik eðitim mücadelesinin öncelikli sorunlarýnýn baþýnda, laikliðin “din düþmanlýðý” ve “yasakçýlýk” gibi algýlanmasýna neden olan önyargýlar geliyor.
Oysa laik olmayan bir ülkenin eðitim sisteminin ne bilimsel olmasý, ne de bireylerin inançlarýný özgürce yaþamasý mümkün.
Türkiye gibi ülkelerde laiklik ve laik eðitim mücadelesi, okulda ve toplumda yürütülen DEMOKRASÝ VE ÖZGÜRLÜK mücadelesinden ayrý ele alýnamaz. Eðitim sistemi ve okullar ya tamamen egemen ideolojiye teslim edilecek ya da çocuk ve gençlerin nasýl bir eðitim almasý, nasýl bir toplumda yaþamasý isteniyorsa, onun için mücadele edilecektir.
Deðiþik din, mezhep, inanç ve dünya görüþünden insanlarýn gerçek anlamda “eþit yurttaþ” olarak kabul edilebilmesi, devletin bütün ÝNANCLARA eþit mesafede ve tarafsýz olmasý yönündeki taleplerdeki ýsrara, okullarda farklý kimlik, inanç ve dünya görüþleri arasýnda ayýrým YAPILMAMASINA baðlýdýr.
Eðitimin gerçek anlamda demokratik, bilimsel ve laik bir içerikte örgütlenmesi, herkesin kendi anadilinde eðitim almasýnýn saðlanabilmesi için faklý inanç, mezhep ve kimlikler baþta olmak üzere, toplumun en geniþ kesimlerinin ortak hedeflere doðru hep birlikte yürümesini ve mücadeleyi ortaklaþtýrmasýný gerektiriyor.
Laik bir devlette Diyanet gibi bir kuruluþ olmaz. Devlet tüm DÝN ve Ýnanclara ayný uzaklýkta ve etki dýþýndadýr.Ýsteyen istedigi gibi,,istedigi yerde,istedigi þekilde istedigi kadar ibadet yapabilir.Ýbadet yerlerini ve ibadet önderlerini kendileri, bulur ve yetiþtirirler.Ýbadet yerlerini (Cami,Kilise,Havra,Cemevi,sinagok) kendi olanaklarý ile yaparlar.Ýmamlarýný,Pirlerini,Papazlarýný kendileri yetiþtirirler.Devlet kadrolarý secilirken Din,mezhep,inanc ,ýrk ayrýmý yapýlamaz.
Eðitim bilimsel verilere dayanýlarak yapýlýr.Çocugun zeka geliþimine engel teþkil eden ezbercilik olmaz.Egitim ve saðlýk PARASIZDIR VE DEVLET TARAFINDAN KARÞILANIR.
DÝNÝ ESASLARA GÖRE YAPILAN EÐÝTÝMDE ÇOCUKLARA ANCAK EZBER EÐÝTÝMÝ VERÝLÝR,MUHAKEME,SORGULAMA,DÜÞÜNME YETÝLERÝ GELÝÞMEZ.HAK ARAMAYI TANRIYA BAÞKALDIRI OLARAK KABUL EDERLER.Her olumsuzluk KADER diye kabul ettirirlir.
|
Sitemizde yayýnlanan yazýlar, yazarlarýný baðlar.
