|
Kocero
|
‘Sosyal devlet' dedikleri
MAKARNACILIK,YAGCILIK DEĞİLDİR.
AKP iktidarda olduğu 12 yıl boynuca devletin tüm sosyal işlevini aşındırmasına karşın iktidar sözcüleri tarafından “sosyal devletin mimarı” olarak tanımlanıyor.
AKP Politik tercihleri doğrultusunda yoksullaştırdığı kesimlerle sosyal yardım ödenekleri üzerinden kurduğu siyasi bağımlılık ilişkisini ise beni secerseniz veririm,alırsınıza mahkum ediyor.
Sosyal devlet modeli vatandaşlarının asgari yaşam koşullarını güvence altına almayı bir sorumluluk sayar.. Devletin bu sorumluluğunun ortadan kalkması vatandaşlar açısından ise eğitim, sağlık, barınma ve beslenmeye ilişkin bir dizi kamu hizmetinin hak olmaktan çıkması üçretli hale gelmesi anlamını taşır. Arada oluşan boşlugu STK lar ve hayırseverler doldurmağa kalkışır.
Sosyal yardımları, toplumun yoksul kesimlerini desteklemek önceliğinden ziyade bu kesimlerin yoksulluğunu siyasi desteğe dönüştürebilmenin mekanizması haline geliyor ve buna göre dağıtılıyor.Yoksullara hakları olan yardımları sadece kendini destekleyenlere vererek iktidarının güvencesi haline getiriyor.
Yoksulluğu siyasal iktidarın adeta güvencesi haline getiren bu mekanizma, yoksullukla mücadelede etkin politikaların tümüyle devre dışı bırakılmasına yol açıyor. Kamu kaynaklarının aktarımını sadece keyfileştirmekle kalmayıp kimi zaman bir cezalandırma mekanizmasına da dönüşebiliyor.
AKP'nin destek programlarının bir diğer özelliği ise gelir desteğinin MUHAFAZAKAR bir yaşam tarzını yaygınlaştırmak ve esasen bunu SAGLAMAK amacıyla kullanılması. Bu çerçevede yürütülen politikaların hedefinde ise kadınlar var. Kadınların toplumsal hayattan uzaklaşmaları koşuluyla desteklendikleri bu programlara, doğum kontrolünün “vatana ihanet” kapsamına alınmasının ardından, “anneliği teşvik” paketi de eklendi.
Başbakan bu paketi “kadınların annelik ve iş hayatı arasında tercih yapmak zorunda olması kabul edilemez” diye savunuyor. Çözüm olarak ise kamusal BAKIM HİZMETLERİNİN geliştirilmesi yerine teşvik miktarının çocuk sayısına göre arttığı bir paket ortaya koyuyor. hükümetin kadına dayattığı “tercih”in ANNELİK olduğu aslında çok açık. Öte yandan anne olmanın bir “kariyer” olarak tanımlanmasının ardından ekonomik teşviklere konu edilmesi ise hükümetin kadının toplumsal statüsünü yok sayması yanında anneliğe bakışının da aslında ne kadar sorunlu olduğunu gösteriyor.YANİ KADINA DİYOR Kİ EVDE OTUR,ÇOCUK YAP PARA AL...Annelikten anladıgı sadece kadının çocuk yapmasıdır.
Sonuç itibarıyla AKP Hükümeti kamu kaynaklarını gençlere parasız eğitim olanakları sağlamak yerine( borçlandırılan öğrencilerin evlenmeleri koşuluyla borçlarını silmek,)
Kamusal bakım hizmetlerini (Kreş,anaokulu,bakımevleri)genişletmek yerine kadınların toplumsal hayattan çekilmelerini sağlamak ya da
İstihdam (İş alanları)olanakları yaratmak yerine çeyiz sandıkları hazırlamak için kullanıyor.
Böylece yoksulluğu sadece iktidarda kalmasının değil benimsediği yaşam tarzını yaygınlaştırmanın da güvencesi haline dönüştürüyor.
Bu politikalara kendinden menkul bir sosyallik yükleyerek de, bunları “sosyal devlet uygulamaları” olarak algılamamızı istiyor.
HALBUKİ SOSYAL DEVLETTE EĞİTİM,SAGLIK,BARINMA PARASIZDIR.
Bu gün uygulanan ise kamu(Devlet)parası zenginlere teşvik adı altında verilip komisyonlar hesap edilmekte,yoksula gelindiginde kaynak yok denip sadece kendilerine oy verenlere yardım yapılmaktadır.
|
Sitemizde yayınlanan yazılar, yazarlarını bağlar.
