|
deepblueeagle
|
Üç vade sonra bir gün,
Şafağın bir vaktinde,
Bir güzel, bir bilge, bir çelebinin,
Adına, şanına, yaşına uygun
Başlayacaktı törenleri.
Şükran borcumuz vardı O’na.
Yüzyıllar utansın, gün öğünsündü o gün.
Doğum günüydü dünyamızın.
Haberler saldık
Pluton’a, Mars’a, Güneş’e, Ay’a,
Ulaklar yolladık
Zeus’a, Baküs’e.
“Kıvanç duyacaktır” dedik,
“Sevgili dünyamız”,
“Sizleri de arasında görmekten”.
Yedi iklim padişahına,
Sırça saraylara,
Uçtu güvercinler.
Obalar…boylar…voyvodalar
Bilgeler, ozanlar, ulular,
Elmaslar diyarından,
Kara altın ülkesine,
Atlantis’ten…Kaf dağına tekmil,
Bütün kullar,
Şerefler verin dedik.
İki vade kalmıştı.
Milyon milyon mum döktürdük,
Tibet kazanlarında.
Fuji-yamalar kurduk
Fişeklerden.
Taklar, tahtlar yaptırdık
Bohemya kristalinden.
Buzul platolara kondu pastalar.
Bir, daha coşkuya hevesli
Lir’ler, kemanlar, obua’lar,
Bir, daha yalın
Tuğlar, meçler, kılıçlar.
Güneş, alevlerden bir anıt,
Pluton, süt mavi bir güvercin.
Mars, lal taşlı zeytin dalı,
Ay, mehtaplar hazırlamıştı gümüş tepsilerde.
“Kudretler getireceğim” dedi Zeus.
Baküs, “Oradayım” dedi,
“-Bin yıllık irem bağı şarabımla”.
Bir vade kalmıştı.
Söz aldı yedi iklim padişahı
Divanda.
“İlk sunuyu ben yapacağım”
“Dünyamıza”. “Bana bu yaraşır”.
Öfkelendi deryalar sultanı,
“Hayır” dedi “Olmaz”.
“Bu beni aşağılatır”.”Önce ben”.
Yüce divan sus pus oldu,
Mırıltılar kabus oldu.
Tartışmalar, çekişmeler, itişmeler,
Çıkış yolu yok göründü,
Cümle alem bölük bölük bölündü.
Tez dağıldı yüce divan,
Yer tuttular karşılıklı,
Siper siper, yaman yaman.
Bir şafak vaktinde.
Vade günüydü.
Güneş’ten Baküs’e dek
Tüm konuklar,
Gülücükler öpücükler,
Belirdiler kapıda.
Fakat niçin, nasıl, neden ?
Şan yok şölen yok ?
Öfkelendi Koca Zeus
Ünledi dağ dağ.
Açtı kapıyı bir kum böceği,
Tek bir sağ !.
Ve gördüler,
Ki bir ince duman, bir ince çirağ !..
………………….
Vade bitmişti.
M.İhsan Özgen-1981
|
Sitemizde yayınlanan yazılar, yazarlarını bağlar.
