|
hurkus
|
Taraf gazetesi haber müdürlüğüne gönderdiğim iletidir.
Sayın Altan,
size bir kaç satır yazmama Küyerel Grup’ta okuduğum bir yazınız vesile oldu.
"Bir zamanlar, izbe mahzenlerde teksir makineleriyle bildiriler basıp sokaklarda dağıtacak, başka bir fraksiyon tarafından vurulmayı ya da yakalanıp poliste işkence görmeyi göze alarak duvarlara yazı yazacak kadar “anlatma” isteğiyle dolu olan, anlatacak lafı olduğuna inanan “sol”, bugün önünde açılan gazete sayfalarına omuz silkecek, konuşmaktan imtina edecek kadar gerçeklerden, tartışmadan, hayattan korkuyor."
Öncelikle kendimi tanıtayım.
Komünist bir babanın oğluyum,
Çetin Bey -babanız- cezaevinde yatarken gözlerindeki problem nedeniyle Bahattin Işıktaş-kendisi o zamanlar üniversitede okuyan kardeşimdir- Çetin Bey’e gözlerini vermek için baş vurmuştur. Bu olayın ayrıntısını babanızın zengin arşivinden ya da kendisinden öğrenebilirsiniz.
Birey olarak ben hep şuna inandım; kişilerin nerede yazdıkları değil neler yazdıkları önemlidir.
Nabi Bey -Haydar Kutlu- üyesi olmaktan hep onur duyduğum partimin son genel sekreteri olarak Referans’ ta yazarken de Taraf’ ta yazarken de çok yakinen takip ettiğim, okumaktan haz aldığım, düşüncelerine büyük değer biçtiğim birisidir.
Evet dönem dönem katılmadığım görüşleri de olmuştur; fakat katılmadığım görüşlerini de zenginliğimiz olarak görüyordum.
İşkenceyi, cezaevini göze alıp ülkesinin demokratikleşmesine katkı sunmaya 25 sene önce gelmiş bir kişiye “korkuyor” demek en hafif tabiriyle cahilliktir.
Sayın Altan, ‘’Dünya Hepimize Yeter’’ kitabında TKP yayın organını, 12 Eylül vahşetinde hangi koşullarda basıp dağıttıklarını Sarkis Çerkezyan Belge Yayınları 214-215. sayfalarında anlatıyor. Elbette o dönemin koşulları ile günümüzün koşulları karşılaştırılmayacak kadar değişime uğradı.
Sayın Ayşe Arman 1 Mayıs meydanında kızıma mikrofon uzattığında ‘’Ben bugün 17. 1 Mayıs’ımı kutluyorum, ilk 1 Mayıs’ımı Şoför İdris’le üç aylıkken kutlamıştım. 17 yaşındayım, komünist bir babanın kızı olmaktan onur duyuyorum’’ dedi.
İşte bu sözler hiç emek harcanmadan, sayın Ayşe Arman’ın paylaşımıyla 50 bin kişiye yakın insana ulaşmış durumda.
Sayın Altan, lafı uzatmadan söyleyeceğim ki ömrümüzü haksızlıklara, zülme karşı direnmekle geçirdik. Bu satırları yaptığınız haksızlıktan dolayı size yazmak istedim. Bir gün sizin de göz ihtiyacınız olursa kardeşimin size gözlerini vereceğini sanmam ama ben size gözlerimi veririm. İnanıyorum ki bu gözlerle yazarken bu haksızlıkları o gözler size yaptırmaz.
İlk defa bir gazeteciye yazı gönderiyorum.
Sağlıcakla kalın,
Kemal Işıktaş
|
Sitemizde yayınlanan yazılar, yazarlarını bağlar.
