|
hurkus
|
Üstü pırıltılı, pembe ve mavi renklerde, oyuncak gibi kıvrımlarıyla onu tutması hedeflenen minik eller için üretilmiş. Ancak bu, oyuncak değil basbayağı bildiğimiz cep telefonu. Eskiden 5-6 yaşındakileri duygusal olarak rahatlatan ve kendilerini güvende hissetmelerini sağlayan oyuncak ayıların yerini cep telefonlarına bırakması için yürütülen inanılmaz bir pazarlama savaşı. “Bir tuşa basarak büyükanne ve büyükbabanızı arayabilirsiniz” diyor reklamlar. MO1 adlı telefon, İspanya’da Imaginarium adlı bir oyuncak firması ve aynı ülkenin telefon şirketi Telefónica’nın ortak ürünü. Avrupa’daki pek çok ebeveyn dernekleri İspanya hükümetine bu telefonların çocuklara pazarlanmasını durdurması için baskı yapıyor. Fransa’da Sağlık Bakanlığı ise cep telefonu kullanımının uzun vadeli olumsuz etkileri nedeniyle bu tür bir pazarlamaya karşı. Aslında bilimsel olarak bu iddiayı kanıtlayan bir bulguya rastlanmamış ama yine de anne babalar elektromanyatik dalgaların minik beyin hücrelerinde yaratabileceği olası zarardan rahatsız. ABD’de ve Avrupa’nın pek çok ülkesinde hala bu konudaki bilimsel çalışmalar sürüyor. Özellikle İngiltere’de, Danimarka, Norveç, İsveç ve İsviçre’de cep telefonu kullanımının çocuklardaki beyin tümörü riskini arttırıp arttırmadığı araştırılıyor. Daha gelişmekte olan beyin yapısının yetişkinlerden daha korunmasız olacağına ilişkin kaygılar ise çok yaygın.
Ancak işin bir de üretici kesimi var ki bu noktada işin ne kadar ticari olduğunu görebiliyoruz. Cep telefonu piyasası özellikle Batı ülkelerinde yavaş yavaş doygunluk düzeyine erişiyor. Artık sürekli cep telefonu satmak gittikçe daha zorlaşıyor, satışlar düşüyor. Oysa onlu yaşlardaki çocuklar hatta on yaşının altındakiler, üreticiler için taptaze bir müşteri kitlesi oluşturuyorlar. Amaç, artık 5 yaşına kadar düşen çocuk grubunu cep telefonu tüketicileri olarak avucun içine almak. Bu yüzden de oyuncak piyasasından destek alınıyor. Cep telefonu sanayi tıpkı tütün endüstrisi gibi çok küçük çocukları kendilerine bağımlı hale getiriyor. En son öngörüler ABD’deki 9 yaş ve altındaki kullanıcı sayısının yakında 9 milyona ulaşacağı ve 2010 yılına kadar 1.6 milyar dolar gelir getireceği yönünde. 29 Avrupa ülkesinde bin çocuk arasında yapılan ankette ise dokuz yaşından büyük hemen hemen bütün çocukların zaten cep telefonu olduğu görülüyor. Telefon faturalarından ürken anne babalar çocukların aslında cep telefonlarıyla pek konuşmadığı daha çok SMS mesaj çektiklerini, telefonda oyun oynadıklarını ve fon renklerini değiştirdiklerini farketmişler. Bu alınan ve yollanan SMS mesajları ayda yaklaşık 7,000’i buluyormuş.
Pek çok anne baba çocuklarında cep telefonu olmasını ve onlara istedikleri an ulaşabilmeyi olumlu karşılarken çoğu da telefonlara gönderilen pornografik resimlerden ve açık saçık mesajlardan çekindiklerini söylüyormuş. Bu yüzden de Telefónica geçenerde MO1’in daha gelişmiş olan Win1’i piyasaya sürdü. Burada çocukları cinsel içerikten koruyan bir filtreleme sistemi bulunuyor.
Bu şimdilik Avrupa ve Amerikan ebeveynlerin sorunu gibi görünse de bu pazarlama çılgınlığı eninde sonunda ülkemize de gelecek. Neticede son karar tabii ki anne babalarda. Düşünsenize 5 yaşındaki çocuğunuzu daha bu yaşta cep telefonu müşterisi yaparak üreticilerin ceplerini biraz da şişirmek ve minicik beyin hücrelerini daha kanıtlanmamış da olsa elektromanyetik dalgalara maruz bırakmak mı istersiniz? Yoksa çocuğunuzun oyuncak ayısına sarılmasını sürdürmesi mi? Bu bilinçli anne babalar için pek zor bir seçim olmasa gerek, ne dersiniz?
Aslı Tunç
Gazetem.net
10 Mart 2008, Pazartesi
|
Sitemizde yayınlanan yazılar, yazarlarını bağlar.
