Belki de bizi birbirimize siz baðladýnýz, Hürriyet haným. Belki de isminizin açýlýmýnda özgürlüðün týlsýmý var. Sizin aracýlýðýnýzla spontane bir sevgi kuþaðý oluþturduk. Ve bu kuþaðýn gönüllerimize sarýlmasýna siz neden oldunuz. Belki de bu sizin karmik misyonunuzdu. Bu nedenle hamisi sizsiniz. 

Düþündükçe bütün bunlara bir romanýn, ve onun kurgusunda geliþen kiþiliklerin neden olduðunu, bize hoþumuza gitmeyen günlük yaþantýlarýmýzda bir sýðýnak saðladýðýný düþünüyorum. 

Ýmbat Egeli belki de geçmiþ yaþamýmdý. Belki de bugün hala onu yaþýyorum, veya hayat özlemim o, ama onu gün yüzüne çýkaramýyorum. Yaptýðý iþi seven, büyük baþarýlar kazanan, para içinde yüzen, ama çevresindeki yapaylýðý sevmeyen Ceylan olarak yaþamaya devam ediyorum.

Sizin sanal sitenizin bize, izlerlerinize kattýðý bu bence. Bir nevi psikanaliz yöntemi. 

"Ben kimim?", "Hayatta sevilebilir ne var?", "Nereye gidiyoruz?", "Hayat diye elimize teslim edilmiþ þeyi nasýl kullanýyoruz?" Bunlarý sorgulamamýza neden oluyorsunuz ve belki de farkýnda deðilsiniz ama, büyük bir iþ yapýyorsunuz.

Sizi sevdiðim yazarla gördüðüm fotoðrafta, size gýpta etmem, belki de onun sevgisini kazanmýþ olduðunuzu kýskanmýþ olduðumdan geliyordur. Belki de o karede ben olmak isterdim. Ve iþte bu yüzden sizi seviyorum ve bu ortamda sizinle tartýþarak kendi ruh boþluklarýmý doldurmak istiyorum. Belki de insanlar hacmen birbirleriyle karþýlaþmadýðýnda daha güçlü dostluklar kurabilir..

Çok güzelsiniz, sevgili Hürriyet ve sanal ortamda aþýk olduðum adama da en çok sizi layýk görüyorum. Ne olur aþký deneyin ve beni aranýza almayý unutmayýn...

Ceylan