Susi’nin son çığlığı- Özer Akdemir
Aşağıdaki mektup Susi’den. Ya da, Özderelilerin deyimiyle “Çılgın Alman”dan. Evini, bütün olanaklarını sokak hayvanlarına açan, yaşamını onlara adayan, komşulardan şikâyet gelince bütün birikimiyle hayvanlara küçük bir çiftlik yapan Susi Tierheim’dan. Koşullar öylesine zorlamış ki aşağıdaki mektubu yazmak zorunda kalmış.
“Pes ettim” diyor. “Artık hayvanlara yem, kum, saman alamıyorum. Kendim için bile yiyecek alamıyorum” diyor. Özdere’deki veteriner kliniğinde görüştüğümüzde, ‘üflesen uçacak’ kadar zayıflıktaki sarışın kadına, yanındaki dostları bir şeyler yemesi için ısrar ediyorlardı. Günde bir öğün yemek yediğini söylüyorlardı. Susi, kucağında tek gözü kör kedi ile paylaşmıştı ekmek arası köftesini.
> Özer Akdemir'in yeni yazısını okumak için tıklayın
Son Resim
Sonraki Resim
İlk Resim
Önceki Resim
Albüme Geri Dön
