Eşit günler - Ramazan Rasim

Günde ne kadar çok kişiye “Ne haber? Ne var ne yok?” diyoruz. Bir o kadar insan da bize “Ne haber? Ne var ne yok?” diyor.

Cevabımız hep aynı:

İyi. Aynı işte, bildiğin gibi.

Gün aşırı selamlaşan insanları geçtim. İlkokul arkadaşları, yirmi yedi yıl üzerine karşılaştığında bile bazen “evlendim”den başka sayılacak bir şey bulunamıyor.

“Müslüman’ın bir günü bir gününe eşitse zarardadır” diyor sevgili peygamberimiz.

Günlerin eşit olması hesabına ve “Nasıl gidiyor” sorularına verdiğimiz cevaplara bakacak olursak, zararımız dinden çıkma boyutlarına varmış durumda.


Din kardeşliği

Kürt sorunu nasıl çözülür sorularına en çok verilen cevaplardan biri de “din kardeşliği”.

Hâlbuki insanlık tarihinde birbirini öldüren ilk insanlar hem biyolojik hem de dinî olarak kardeşti. Hatta dinlerinin peygamberi de babalarıydı.

Kürt sorununu çözeceği öngörülen din kardeşliğinden kastedilen aslında dünyevi bir dayanışma ve kayırma mekanizması.

İki bakkal arasında daha ucuz ve bol çeşidi olanı seçmek yerine sahibi dindar olandan alışveriş yapmaya kendini mecbur hissetmekle aynı mekanizma.

Türklerle Kürtlerin arasını dinin yapmasını istiyorsak bu işi dünyevi olmaktan çıkarmamız gerekiyor. Dinen kardeş olmak değil, o dinin içine yerleştirdiği terazi ve vicdan polisi ancak işe yarayabilir.


Ölüm oruçları

Bir kere oruç aç kalmak demek değildir. Oruç kimse için tutulmaz. Sadece İslam’da değil, Uzakdoğu dinlerinde bile oruç insanın kendi nefsini terbiye etme ibadetidir.

İslam’da domuz eti yemek kat’i bir şekilde yasaklanmış. Ancak ölüme varacak bir açlık durumu ortaya çıktığında, ziyafet çekme boyutunda abartacak kadar olmasa da ölmeyecek kadar domuz eti yemeye izin vardır.

Camilerdeki şehit edebiyatına bakıp yanılmayalım. Güzel dinimiz İslam, insanı canlı sever. İnsan hayatı dinimize göre zannettiğimizden kat kat daha fazla kıymetlidir.


İçki kimin anası

“Korkunç güzel kadın”, “olağanüstü rezil adam” gibi bir sözümüz var. Bizim hoca takımı da pek sever ve kullanır: İçki bütün kötülüklerin anasıdır.

Ana kadar kıymet verilen bir kavramı, kötü bir durumu anlatmak için kullanmak dilimizdeki toprak kaymalarından. İçki kimsenin anası değildir. Hiç bir ana da bütün kötülüklerin kaynağı değildir.


ramazanrasimtaraf@gmail.com

Taraf

Arkadaşına Gönder Yazdır

Bu yazıyı Facebook'ta paylaşabilirsiniz*:

0