1 MAYIS TÜCCARLARINA KANMAYALIM!
30 Nisan 2022 17:23 / 872 kez okundu!
"O mücadele yýllarýnda hayatýný kaybedenleri saygýyla anýyorum. Hayatta kalan bir kiþi olarak herkesten, her þeyden, tüm yaþanmýþlýklardan derin bir sorumluluk duyuyorum.
Bizim dönemimizden bile daha kötü biçimde sergilenen “1 Mayýsçýlýk oyunlarý”ný birileri sürdürüyor. Duvarlardaki bu trajikomik afiþler tanýðýmdýr. Ben, bugünün gençlerinin bunlara daha az bulaþmasý için gayret gösteriyorum çünkü o günlerde bizi böyle uyaran çok fazla kiþi yoktu ne yazýk ki… 😞
Gerçeði arayanlara, saygýlarým ve sevgilerimle…"
****
1 MAYIS TÜCCARLARINA KANMAYALIM!
“Daha gün o gün deðil, derlenip dürülmesin bayraklar.
Dinleyin, duyduðunuz çakallarýn ulumasýdýr.
Saflarý sýklaþtýrýn çocuklar,
bu kavga faþizme karþý, bu kavga hürriyet kavgasýdýr.
‘Ve and olsun ki baþaracaðýz…’ ”
CHP Ýstanbul il baþkaný Canan haným böyle bir paylaþým yapmýþ sosyal medyada…
Yani geçmiþte ergen solculuðumuzun gereði ve yansýmasý olarak abartýlý, yanlýþ, yersiz hazlarla, gýrtlaklarýmýzý yýrtarcasýna baðýrarak okuduðumuz Nazým’ýn ajitatif þiirlerini CHP yöneticileri bu günlerde keþfetmiþ. Türkiye’nin bulduðu ve çýkarmak için olaðanüstü hazýrlýklar yaptýðý doðal gaza inanmayan yeni ergen topluluðumuz, eminim ki “gaza gelme” ve “gaza getirme” iþinde bizden daha baþarýlý olacaktýr 😉
Ancak ben yazýmda bazý eski yoldaþlarýmýn da destek verdiði bu “gaza getirme” iþlerine deðil de 1 Mayýs tüccarlýklarýna deðinmek istiyorum.
***
1975 yýlýndan beri 1 Mayýslarýn hep bir biçimde içinde oldum.
1975’de TSÝP (Türkiye Sosyalist Ýþçi Partisi) Ýzmir örgütünde bir salon toplantýsýyla tanýþtým ilk kez 1 Mayýs ile… O sýrada TSÝP’in gençlik örgütü sayýlan (Genç Sosyalistler Birliði) GSB’nin Ýzmir þube baþkanýydým. Çankaya semtinden Hatay ÜçYol’a kadar olan caddeyi 3 kiþi sabaha kadar saðlý sollu “Ýþ Ekmek Hürriyet TSÝP” afiþleriyle donatmýþ, bir kaç ay sonra da GSB olarak TSÝP’ten tümden ayrýlmýþtýk.
1976 1 Mayýs günlerinde, TSÝP’ten ayrýlýp kurduðumuz 1 yýllýk ÖNCÜ hareketini de terk edip TKP’ye geçmek üzereydik. GSB olarak ilk açýk 1 Mayýs yürüyüþü için bir kýsmýmýz Ýstanbul’a gitmiþti. Biz Ýzmir’de kalanlardandýk. Lastik Ýþ sendikasýnýn örgütlü olduðu Kent Lastik fabrikasýnýn önünde küçük bir korsan gösteri yapmýþ, bildiri daðýtmýþtýk. hazýrladýðýmýz konuþmayý kapýda Tarýk Demirkan okumuþtu.
1977 1 Mayýs’ý için illegal TKP saflarýnda Sendikalar ve dönemin “demokratik” örgütleri (mimar, mühendis, doktor meslek odalarý, TÖB-DER vd.) ile birlikte Ýzmir’de yoðun bir hazýrlýk yapýldý. 27 Nisan’da geceyarýsý Konak’ta yapýlan bir afiþleme çalýþmasýnda Halkýn Kurtuluþu’nun bizim afiþlerin üstüne kendi afiþlerini yapýþtýrmasýyla baþlayan bir çatýþma yaþandý. Diþçilik Fakültesi üyesi bir “Maocu”nun çatýþmada ölmesi gerilimi tüm Türkiye’de yükselti. 40-50 Otobüs ile gittiðimiz Taksim alanýnda Halkýn Kurtuluþu, Halkýn Sesi, Halkýn Birliði, Halkýn Yolu gibi Maocu eðilimli gruplarýn mitingin sonlarýnda Kemal Türkler tam konuþmasýný bitirirken Tarlabaþý istikametinde baþlattýðý silahlý çatýþma aniden tüm alana yayýldý. Panik nedeniyle onbinlerce insanýn kaotik hareketlenmesi, çok azý silahla, çoðu ezilmeyle sonuçlanan 34 kiþinin ölümüyle de durum bir trajediye dönüþtü. Ýzmir grubunda ölüm yoktu ama Yalçýn Ergündoðan ve bir kaç kiþi gözaltýna alýndýðý için bizimle dönememiþlerdi. Sonradan hýrpalanmýþ büyük flamalarýmýzý Ýzmir Konak’ta Maden-Ýþ’in duvarýna asarken Mehmet Tüysüz þöyle demiþti: “Yakýndan bakýnca flamada görülen bu izler, zaman geçip uzaktan baktýðýmýzda artýk görünmeyecekler. Akýlda kalan tek þey 1 Mayýs 1977’nin anlamý olacaktýr.” O anlamý yýllarca aramaya devam ettik.
Ýdeolojik, politik bakýþ açýsýna göre katliamýn sorumlularý, baþlatýcýlarý, provokatörleri ve arkasýndaki asýl güç tanýmlamalarý 45 yýldýr hep tartýþýldý, hala da tartýþýlýyor. Kardeþlerimle birlikte bulunduðumuz kanlý 1 Mayýs’taki o alandan sað kurtulmamýzý neye borçluyuz, onu da hala bilemiyorum. 😞
1978 1 Mayýs’ý ise, 77 katliamýnýn gölgesinde yine Taksim’de yapýldý. Ýzmir’den çok sayýda otobüsle gitmiþtik. TKP’nin kendini legalize etme isteðinin dýþa vurulduðu mitingde, alana gizlice sokulan “yasa dýþý” flamalar ve pankartlar açýldý, “yasa dýþý” sloganlar atýldý: “Atýlým bizimle”, TKP’ye Özgürlük”… 🙂 Bizim camia bu gösteriyle büyük bir kendini tatmin yaþadý ama gelmekte olan darbe tehlikesini de gözden kaçýrdý. Ayrýca o günler, kendi içinde Ýþçinin Sesi/TKP olarak bölünmesinin temellerinin de atýldýðý yýllar oldu.
1979 1 Mayýs’ý, Ýstanbul’daki sýkýyönetim nedeniyle Ýzmir’de yapýldý ancak ben o sýrada Moskova’daki 1 Mayýs törenindeydim 😉 Sonrasýnda TKP’de bir tür “iç savaþ”ýn da baþladýðýný öðrendik uzaklardan.
1980 1 Mayýs’ýnda yeniden Ýzmir’deydim. Aðýrlaþan askeri ve politik baskýlar nedeniyle Mersin’de yapýlan mitinge katýlmadým. Yaklaþan askeri darbenin darbe gerekçelerine katkýda bulunduðumuzu fark etmeden, Ýzmir’de zorlama korsan 1 Mayýs kutlamalarý organize ettik 😞
Sonrasý benim için karanlýk dönemlerdi. 12 Eylül 1980 darbesi sonrasýnda Aralýk 1981’de fotoðraflarla aranmaya baþlanýnca bir süre zor koþullarda ülkede saklandým. TKP’nin de zor zamanlarýydý, baðlantýmý kaybettim. Sonra yeniden buluþtuðum TKP’nin desteðiyle sahte pasaportla yurt dýþýna çýktým.
1982-1992 arasýnda mültecilik yýllarý… Yanlýþ solculuðumuzu, devrimciliðimizi sorguladýðým yýllar… Avrupa merkezciliðin, ezik batýcýlýðýn üzerimizdeki korkunç etkisinin; din ama daha da çok Ýslam karþýtlýðýmýzýn; oryantalizmin neredeyse Anadolu þubesi gibi çalýþmamýzýn bilincine vardýðým yýllar… Hollanda’da 1 Mayýs yürüyüþlerine katýlýrken, Taksim’deki ve diðer 1 Mayýs anýlarýnýn aðýrlýðýný da hep derinlerimde yaþadým. TKP ve TÝP yöneticilerinin birleþerek, Türkiye’ye dönme ve Türkiye Birleþik Komünist Partisi’ni ülkede oluþturma adýmlarýný destekledim ama partiyle gönül baðlarým da fiili baðlarým da artýk kopmuþtu. Sonra 141-142. Maddelerin ceza yasasýndan kaldýrýlmasýyla yeniden Türkiye’ye döndüm.
Döndükten sonra Türkiye’deki 1 Mayýslarýn hiçbirine katýlmadým. Kariyerist sendikacýlarýn yýlda bir zevahiri kurtarma tiyatrosuna dönüþmüþ 1 Mayýs’lardan özellikle uzak durdum.
1996’da tam 1 Mayýs günü eþimle birlikte bir Hollanda seyahatinden döndük. Taksimiz Kadýköy rýhtýmdan geçerken 1 saat önce orada yaþanmýþ korkunç yýkýmý, camlarý parçalanmýþ, ATM’leri yakýlmýþ banka þubelerini gördük. Bir film setinden geçer gibi geçtik oradan, ki çatýþmalarýn izleri hala çok belliydi, dumanlarýn kokusu burnumuzu yaktý.
Sonrasýnda da zorlama 1 Mayýslarý ve üzerine yapýlan tartýþmalarý yakýndan izledim, üstüne yazýp çizdim ama “1 Mayýs eylemciliði”yle arama hep mesafe koydum.
***
47 yýl sonra 2022’de Kadýköy’deki duvarlarda 1 Mayýs afiþleri yeniden karþýma çýkýnca, anýlara dalýp gittim.
Bunca yýlda neredeyse hiç deðiþmeyen afiþleri fotoðrafladým. Bu donup kalmýþlýðýn teorik týkanmýþlýkla alakasýný gezdirip durdum kafamda. Eski yoldaþlarýmýn bir kýsmýyla arama giren mesafeleri düþündüm.
Dünya, Türkiye, sanki hiç deðiþmemiþ gibiydi kimileri için. Neredeyse ayný afiþleri bastýrýp asmýþlar gibiydi duvarlara. Yýlda bir yapýlan dinsel bir ayin gibiydi artýk 1 Mayýslar onlar için. Ýsmi cismi belirsiz yeni partiler ve örgütler “bir çatýþma çýksa da bir kaç öðrenciyi daha bir süre için göz altýna aldýrýp sonra da saflarýmýza katsak” hesaplarý içinde dükkanlarýnýn tanýtýmýný yapmaya devam ediyorlardý sanki 😞
Afiþlerine “Baðýmsýzlýk” yazanlar, 47 yýl sonra ilk kez daha baðýmsýz olma þansýný yakalamýþ olan Türkiye’den nefret etmekle meþgul gibiydiler…
Afiþlerine “Ýþçi” yazanlarýn sahtekarlýklarý üstüne ise konuþmak bile yararsýz.
Avrupa merkezci, ezik batýcý, aslýnda Ýslamofobik bir azýnlýk olarak kalmýþlar… Küçük leðenlerinde kaðýttan kayýklar yüzdürmekle kendilerini tatmin ediyorlar. Okyanuslara açýlacak dev gemileri, denizaltýlar üreten, ÝHA/SÝHA’larýyla dünyada ün yapan, uzay vatan’a sahip çýkan iktidarý yýkmak için uðraþan kötücül bir azýnlýk…
Hala var olabilmek için ise PKK’ye yaslanmaya, çocuk askerlere göz yummaya, “baþý açýk kadýn gerilla” masallarýyla genç kýzlarýn daðlarda ölmesini onaylamaya kadar vardýlar. Amerikan emperyalizmine karþý yýllardýr savaþtýklarýný sananlar, bilerek bilmeyerek USA’nýn taþeronu durumuna düþmüþ durumdalar.
Mevcut iktidarý yýkmak için 1 Mayýs’ta iþçileri sokaða çaðýranlar, Amerika’nýn Guaido’su olarak sahneye sürülmüþ çapsýzlýklara bile Ýstanbul’da gözü kapalý destek veriyorlar. Yeter ki Ak Parti yara alsýn, Erdoðan devrilsin diye…
Bu yýl ki afiþler iþte bu çapsýzlýðýn, bu zavallýlýðýn belgesi gibiydiler...
Daha mutlu, daha refah içinde, daha baðýmsýz, daha özgür ve daha demokratik bir Türkiye’ye ulaþmanýn yolu; yanlýþ ittifaklardan, çökmüþ ütopyalardan, eskimiþ ideolojilerden, 1 Mayýs tüccarlarýnýn zorlama 1 Mayýs’larýndan geçmiyor, geçmeyecek.
O mücadele yýllarýnda hayatýný kaybedenleri saygýyla anýyorum. Hayatta kalan bir kiþi olarak herkesten, her þeyden, tüm yaþanmýþlýklardan derin bir sorumluluk duyuyorum.
Bizim dönemimizden bile daha kötü biçimde sergilenen “1 Mayýsçýlýk oyunlarý”ný birileri sürdürüyor. Duvarlardaki bu trajikomik afiþler tanýðýmdýr. Ben, bugünün gençlerinin bunlara daha az bulaþmasý için gayret gösteriyorum çünkü o günlerde bizi böyle uyaran çok fazla kiþi yoktu ne yazýk ki… 😞
Gerçeði arayanlara, saygýlarým ve sevgilerimle…
Vesselam.
Ýlhami MISIRLIOÐLU
30 Nisan 2022, Ýstanbul
Not: 1977 1 Mayýs'ýna ait olan görsel dýþýndaki fotoðraflarýn tümü günümüze aittir.
