Bir Bayram Hikayesi ve Saadet Haným Teyze

Kocasý Ýbrahim Çýtak gibi Þirinyer’deki Kýzýlçullu Köy Enstitüsü mezunu öðretmenlerden olan, 1925 doðumlu Saadet Çýtak, 10 Kasým 2020’de vefat etmiþ. Kendisine Allahtan rahmet, yakýnlarýna sabýr dilerim, mekaný cennet olsun inþallah.

Onlarla 1962 yýlýnda yine Köy Enstitüsü (Diyarbakýr Dicle) mezunu olan babam Ýbrahim Mýsýrlýoðlu’nun (1932-1916) tayininin, 1962 yýlýnda Erciþ/Van’dan, Bayýndýr/Ýzmir’e çýkmasýyla tanýþtýk.

Bayýndýr’daki ilk evimizin karþýsýnda oturuyorlardý. Karý koca öðretmen olan Çýtaklar, Babam ile de ayný okuldaydýlar. Oðullarý Þeref Çýtak benden 3-4 yaþ büyüktü. Onlarla birlikte bir kaç arkadaþ ile daha mahallede güzel bir grup oluþturmuþtuk. Yaþým daha küçük olduðu için geceleri açýk hava sinemasýna gitme iznini genellikle Þeref abi alýrdý. Ýzin almak için gelen o ise mutlaka izin verilirdi. Son olarak 1963 ya da 64’de Batý Yakasýnýn Hikayesi için onun sayesinde izin koparmýþtým

Saadet haným teyzemiz ise mahallemizde en sevdiðimiz, saydýðýmýz kiþilerdendi. Hem yaþý, hem öðretmenliði hem de Þeref abimizin annesi olan hanýmefendi bir kiþilik oluþu nedeniyle...

Onunla ilgili anlatacak çok þey var ama bir tanesi hiç aklýmdan çýkmaz.

Dini bayramlarda mutlaka uðradýðýmýz evlerdendi onun evi... Çünkü hem kolonya, hem þeker, hem mendil hem de para verirdi bizlere...

Bir bayramda evlerine gitmekte gecikmiþtim, gittiðim saatte de evde deðillerdi. Kapýyý bir kaç kez çaldýktan sonra tam geri dönecekken yan pencerede bir küçük paket ve üstünde bir not buldum. Pakette þeker, mendil ve para vardý, notta ise: “Bu pakettekiler Ýlhami’ye aittir. Bayramýn kutlu olsun, evladým!”

Aðlamaklý olmuþtum... Çocukluðumuzun en güzel günleriymiþ o günler...