En çok sevindiðimiz ve sevindirdi­ðimiz anlarý “Bayram yapmak” olarak tanýmlarýz. Öyleyse bayram; sevinmek ve sevindirmek demektir. Sevinmenin ve sevindirmenin yolu; barýþmasýný ve baðýþlamasýný  bilmekten geçer.

Barýþmasýný ve baðýþlamasýný  bilmeyen insanlar; ne sevinebilirler, ne de sevindirebilirler. Barýþmasýný ve baðýþlamasýný bilmenin yollarý vardýr.

BARIÞMAK önce, insanýn içinde baþlamalýdýr. Nefsi ile gönlü barýþýk olan insanlar, genelde herkesle barýþýk yaþarlar. Nefisle gönlü, barýþýk tutmanýn yolu; nefsimizin ve gönlümüzün ne isteyip ne istemediðini iyi bilmekten geçer. Herhangi bir isteðimizin nefis boyutlu mu, yoksa, gönül boyutlu mu olup olmadýðýný anlamak, kalbimizde hissettiðimiz, huzur ve sýkýntýdan belli olur.

Yaptýðýmýz þeyler kalbimize huzur yüklüyorsa, nefsimizle gönlümüzün arasýnda denge ve barýþ var demektir. Eðer bir þeyi yanlýz nefsimizle ister ve gönlümüz buna razý gelmiyorsa içimizde, kavga var demektir. Nefsini terbiye etmesini bilen insanlarda bu kavga en az görülür.

Nefis terbiyesi tam olmayan insanlarda istek ve arzular hýrs ve tamahlara dönüþür. Ýçimizdeki kavgalar nedeniyle, kendi mutluluðumuzu baþkalarýnýn mutsuzluðu üzerine kurmaya kalkarýz.

O nedenle; barýþýn ne olduðunu anlayabilmek, kavganýn neden çýktýðýný iyi bilmeye baðlýdýr. Zira güzelliðin sýrrý, zýtlarýn varlýðýnda yatar.

Barýþýn zýddý, dargýnlýk, küskünlük ve kavgalý olma halidir. Bu hallerden biri, bizde çokça görülüyorsa, kendimizle barýþýk deðiliz demektir.

Nefsimizin olumsuz isteklerine “Dur”; olumlu ve helal isteklerine de “Yürü” diyebiliyorsak, bilelim ki içimizde, barýþ var demektir. Nefsimizle gönlümüz dengeli ve çatýþmasýz olduðu sürece; kendimizle ve baþkalarýyla barýþýk yaþayan bir insan oluruz.

Kendiyle barýþýk yaþayan insan, almayý deðil vermeyi sever. “Verdiðim benimdir” diyerek ve hep vererek yaþamaya çalýþýr.

Verebileceðimiz þeylerin baþýna, deðerine paha biçilmeyen, hasbi sevgilerini koyar. Çünkü, hasbi sevgiler, baþka þeylere benzemez. Onun kerameti, verdikçe ve kullandýkça artmasýnda yatar.

Kendini ve baþkasýný seven ve sevindiren insanlar, bayramýn sevincine ulaþan insanlardýr. Bu huzur ve barýþýk yaþam, bizi asýl bayrama götürür. Asýl bayram nedir ve kimedir ? 

Bunu, baðýþlamasýný bilmenin, bayramlaþmadaki rolünü ele aldýktan sonra göreceðiz inþallah.

Baðýþlamasýný  bilmeyenler, sevinmesini ve sevindirmesini bilmezler. Bayramýn sevgi ve coþku ruhuna ulaþabilmek için;

* Hak etmediðimiz halde, bize yapýlan kötülükleri baðýþlamasýný bilmeliyiz. Baðýþlamasýný bilmek, yani affetmek; insan nefsine, en aðýr gelen davranýþ þeklidir. Ancak, Efendimizin insan iliþkilerini iyi bildiðimiz zaman; ve O’nu örnek aldýðýmýz zaman, baðýþlamalarýmýzda hayýr ve rahmet olduðunu görünce hem sevinmiþ hem de sevindirmiþ oluruz.

Bayram, hor görüleri, hoþ görülere çevirmenin sevincidir. Affetmek yani baðýþlamak; kin ve nefretten kurtulup, kalbi rahatlatmak demektir. Kalbin rahatlýðý bizi gönül huzuruna götürür

* Ýnsaný sevindiren bir baþka þey de; infak dediðimiz, sevdiklerimize veya iliþkide olduðumuz insanlara bir þeyler vermesini bilmektir. Yani baðýþta bulunmak ve hediyeleþmektir. Bu türlü baðýþlarýmýzý, eðer Allah rýzasý için yapanlardan isek ne mutlu bize.

Gösteriþ için yapýlan baðýþlar; ne biz, ne de  karþýmýzdaki insaný sevindirmez. Zaman gelir, üzüntüye bile sebep olabilir.

Yaptýðýmýz baðýþlar, hem bizi hem de karþýmýzdakini sevindiriyorsa ne mutlu bize. Bayram sevinci içimizden hiç tükenmesin inþallah. 

Eðer hayatýmýzý bu þuur ve idrak içinde geçirenlerden isek; asýl bayramlarla buluþmak  ve sevinçlerimizin zirvesine çýkmak  mümkün olur.

Müminin birinci bayramý; son nefesini, iman Kur’an ile ve Allah’ý zikrederek verdiði zamandýr.

Ýkinci bayramý; kabre konduðunda; kabrinin cennet bahçesinden bir bahçe olduðunu gördüðü zamandýr. 

Üçüncü bayramý; sýrat köprüsünden, kayýp düþmeden, geçtiði zamandýr.

Dördüncü bayramý; cennete girdiðini gördüðü zamandýr.

Beþinci bayramý ise; cennette peygamber efendimize komþu olduðunu gördüðü zamandýr.

Bayramlarýn en yücesi  ve en muhteþemi ise, cennetinde Rabbimizin Cemalini gördüðü zamandýr.

Rabbim cümlemize nasibeder inþallah.

Sevinen ve sevindirenlerin bayramý; sevinen ve sevindirmesini bilenlere, barýþmasýný ve baðýþlamasýný bilenlere, Efendimizin þefaatýný arzulayan, cennette rabbimle  buluþmayý uman ve dileyenlere, mübarek olsun.

Bayramýnýz, bayram olsun inþallah.

 

Mahir EYÜBOÐLU

11.09.2016

 

 

 

Yorumlar
Uyarý
Yorum yazabilmek için üye olmalý ve oturum açmalýsýnýz. Eðer sitemize üye deðilseniz buraya týklayarak hemen üye olabilirsiniz. Eðer üye iseniz oturum açmak için buraya týklayýn.