Aþk Arafta Ölür Sevgili (Cinsiyet belirtilmemiþtir)

Þakir KADAN

Tüm Yazýlarý

Ey nurani ýþýðým, kalubeladan beri inzivada bekleyen ruhumu gün yüzüne çýkaraným ne oldu sana böyle? Hülyalara dalar gidersin. Engin okyanuslarýn bilinmez limanlarýný hayal edersin. Aþkýn var ile yokluðu arasýnda debelenip durursun. Aþk ya vardýr, ya da yoktur bilmez misin? Sen Araf’ta bekliyorsun. Aþk Araf’ta ölür sevgili. Zamandan vurgun yemiþ yüreðin periþan ve yorgun. Morarmýþ dudaklarýnýn kývrýmlarý bana “git diyor”. Gidemem. Senden baþka tutunacak dalým olsaydý ayaðýna dolanmaz yakandan düþerdim. Sensiz tufanlarýn sularýnda boðulurum sevgili.

Ey benim dumansýz ateþim, sensiz hayatým üþür, sen olmayýnca ýsýnamýyorum. Ben küçük bir insaným, sevdandan baþka gayesi olmayan, ütopyasý senli hayat, iddiasý aþkýnda ýsrar, ruhunun canlýlýðýný ruhundan alan, eylemsiz, kanatsýz bir serçe kuþuyum. Beni gökyüzünün boþluðuna salýyorsun. Sensiz uçamam sevgili.

Etme eyleme, Kaf daðýnýn ardýna atsan beni, koþar geri gelirim. Ne kadar yorulursam yorulayým yüreðinin tahtýna oturmadan mola veremiyorum. Yüreðinin kapýsýný yüzüme kapatma sevgili.

Mevsimler aylar günler gelir geçer, sen yanýmda olmayýnca sonbahardan yaza varamýyorum. Hayatýn zahmetli yürüyüþünde beni yoldaþsýz býrakma sevgili. Mademki kararlýsýn, öyleyse vedalaþalým. Ruhumu aldýðýn yere býrak insan gibi helalleþelim.

Þakir KADAN

09.02.2015

Son Güncelleme Tarihi: 17 Þubat 2015 00:28

Arkadaþýna Gönder Yazdýr

Bu yazýyý Facebook'ta paylaþabilirsiniz+:

0