Bu sahillere kazýklarýmý saðlamýndan çakmýþým
24 Þubat 2013 19:20 / 1768 kez okundu!
Dün gece bütün Tanrýlara yalvardým, iyi bir þeyler yazmak için belki yardým ederler diye. Sesli sessiz düþündüm. Oturdum kalktým yürüdüm, masamýn üzerinde duran bütün müsveddeleri yýrtýp attým. Aðýr günahlarý göze alarak suretinden yaratýldýðým kutsal imgeye isyan ettim. Hiçbir iþe yaramadý. Ve sonunda kalemimi kýrdým. Bilesin ki her þey senin yüzünden…
Ne zaman ülkemin görünmeyen kederli insanýný yazmayý düþünürsem, ne zaman gamdan tasadan ve hüzünden yazmaya çalýþýrsam gelir kalemime dolanýrsýn vicdansýz sevgili, parmaklarýma kelepçe gibi takýlýrsýn, klavyemin üzerine oturur çocuklar gibi yalvarýrsýn; insan acýlarýný yazma diye. Sevgiden sevgiliden þaþma diye. Bana göründüðün an alevlenmiþ anarþist duygularým sönüverir kendiliðinden ve alýr götürürsün beni benden. O an hüznümü içime akýtýrým, kötü düþüncelerimin tamamýnýn üstüne beton dökerek yüreðimin derinliklerine gömerim. Yüzümü yeniden sana ve sevgiye çeviririm.
Evet, dün gece yine yaptýn yapacaðýný. Kalemime dolandýn, klavyemin üstüne oturdun. Madem ki sen öyle istiyorsun, haydi istediðin gibi olsun. Þimdi tut ellerimden, Kordon Boyu'nda yürüyelim, yarým ay misali Ege Körfezi'nin yosun kokusunu soluyarak Karþýyaka’lý sevgililerden gelen sevda fýsýltýlarýný dinleyelim. Onar tane midye yiyelim, yarým ekmek arasý kokoreç yaptýralým. Çiçek Pasajý'nda kahve içelim. Küçük þeylerden büyük keyifler çýkaralým. Nefret belasýna ömrümüzün bir saniyesini bile heba etmeden bütün dertleri mevsimlerin mazisinde býrakarak doyunca gülümseyelim. Sen yüreðimi ýsýt, güneþ bedenimi, Tanrýdan baþka ihsan istemem. Boþ verdim acýlarý yazmayý, istediðin gibi olsun. Yeteri kadar yazan var zaten. Her yazý bir damla kuduz salyasý gibi akar yüreðimizin derinliðine, ruhumuzu karartarak, kanýmýzý zehirleyerek, bizi kudurtarak. Bir de ben deþmeyeyim yaralý yüreklerin yaralarýný.
Görülüyor ki hiçbir þey eskisi gibi olmayacak. Ben bu kente deðneksiz girdim. O zamanlar köpekler yoktu. Bu sahillere kazýklarýmý saðlamýndan çakmýþým, þimdilerde çadýrlarýmýn etrafýna köpekler doldu. Kimin gücü yerinden sökmeye yeter… Hey gidi dünya hey… Devran deðiþti cancaðýzým, aldýrmam ulumalara. Seviþmeler el deðiþtirdi. O bedenler seviþirken, ruhum ýzdýrap içindeydi. Seviþeceðiz bu gece bin yýllýk mahrumiyetin intikamýný alýrcasýna. Tut ellerimden beri yandan yürüyelim. Bak o meydanda yine curcuna var. Sýkýlmýþ yumruklar havada, baðýr kardeþim baðýr, özgürlük senin de hakkýn, özgürce baðýr ama sadece baðýr… Körfez duysun sesini, gökdelenler titresin.
Öyle ya da böyle ne yapsam bu ömür bir gün biter, yaþamýn bir kerelik olduðunu unutmadan, büyük iþlere burnumuzu sokarak kendimizi yormadan, adýmýzý mezar taþlarýna yazdýralým yeter. Bu dünya böyle gelmiþ böyle gider, nehirler her zaman aþaðýlara akar, taþ yuvarlanýr düzlüklerde durur, her kýþýn sonu baharla buluþur.
Ben seni seveyim sen de beni sevmeye devam et, o zaman gör hayat aþk ile nasýl mana bulur.
Þakir KADAN
24.02.2013
