Günün geceye yürüdüðü zaman
18 Ekim 2013 21:11 / 1648 kez okundu!
Kendim miyim ben? Bilmiyorum. Akþamýn saatleri ileri doðru týklýyor, yüreðim geriye sarýyor. Coþkunluðumun tükeniþi acý veriyor artýk, zaman daraldý, günün sonu çok yakýn. Kendimi vererek sevemiyorsam artýk mutluluk uzaðýmda demektir. Ne yapabilirim ki? Yürek yorgun, yürek durgun. Çýlgýn aþklar deli dolu yüreklerden doðar.
Yarýnlardan bu günüme teselli olacak umutlar arýyorum. Geçmiþe takýlý aklým çaresiz. Aslýnda hayat Bir þeyler söylemeye çalýþýyor. Gökyüzünde yýldýzlar parlak görünmüyorsa gün sonu güneþi batmak üzereyse eðer, anlamak için tefekkür gereksiz. Böyle bir akþam iþte… Hüznün derinliklerinde dolanýyorum. Garip ve giz dolu…
Doðduðum yer ile öleceðim yer arasý bin sekiz yüz kilometre. Her metresini bin zahmetle arþýnladým. Umut denen þey böylesine koþturur ileriye, mutluluksa inadýna kaçar. Umut son nefesin avuntusunda… Soluklanmadan ibaretmiþ hayat. Ödleklik niye? Bu akþam üstüme çöken sis perdesini nasýl anlatayým bilmiyorum. Mutluluk gelecek diye yarýný düþlemekten yorgunum. Beklenen þey aslýnda mutluluðun kurgusudur. Kurgulardan gerçeði düþlemek ne tuhaf. Kaç yarýnlara kavuþtumsa içinde mutluluk sandýðým þey öteki yarýnlara ertelendi. Hayatýn en acýmasýz aldatmacasýydý belki de. Yarýndan bu güne teselli veren umut beklentisi… Odam sessiz ve ben yalnýzým. Sessizlik derin sular gibi ürkütücü. Merhamet ettim düþkünlere, marazý göze alarak. Yalak boþalýnca köpekler gider. Ve yalnýz kalýr insan.
Tedirginlikler içinde, yarýnlarýn tasasýyla zehre bulandý her yaþanan gün. Gelecek kaygýsýnýn korkusu hiçbir zaman ayrýlmadý. Yazgýnýn rezaletini düzeltmek zorundaydým. Lanet olasý korku denen þey karanlýðýn ta kendisiymiþ meðerse. Göz gözü görmezliðin dumanlarý içinde debelenmiþliðin utancýný hissetmek kötü þey… Kokular, kaygýlarý besledi, boyun eðmekmiþ yiðitliðin en zahmetsizi.
Oysa ne badirelerden geçti bu beden, oysa ham hayal umutlarla ne zifiri karanlýklarý deldi. Ýnsanoðlu taþtan dayanýklý ve ayný zamanda bir serçe kadar zayýf… Zor olanýný seçtim. Piþmanlýk duymuyorum. Hangi acý zamanýn potasýnda erirken ilk günkü þiddetini koruyabilir. Gam tasa, kederle dolsa da an, yarýn geçmiþ olup unutulacak…
Þakir KADAN
15.10.2013
Son Güncelleme Tarihi: 20 Ekim 2013 23:54
