Yaþar Kemal'in Rüzgar Gülü
03 Mart 2018 10:48 / 1180 kez okundu!
Bugün Yaþar Kemal yaþýyor olaydý; çýkardý orta yere bu körolasý dar-ý dünyada olanca cümle haksýzlýklara karþý “dur bakalým hele bir. Zulmün artsýn ki! Tez zeval bulasýn” derdi orta yere bir daha ve dahi bir daha...
******
Üç yýl oldu Yaþar Kemal usta öte yakaya göçeli. Bizi böyle melul, mahzun býrakýp gideli. Þimdi, o yokken düþünüp duruyorum ve sýkça hak veriyorum babaya; fýrsat yaratýp neden daha çok ziyaretine gelemedim/gidemedim diye!
Daha dün kendisini konuþtuðumuzda, bugün Yaþar Kemal yaþýyor olaydý; çýkardý orta yere bu körolasý dar-ý dünyada olanca cümle haksýzlýklara karþý “dur bakalým hele bir. Zulmün artsýn ki! Tez zeval bulasýn” derdi orta yere bir daha ve dahi bir daha...
Hani “Bugünlerde Bahar Ýndi” kitabýnda diyordu ya;
“Ben diyorum ki size
Bir dil bulacağýz her şeye varan
Bir şeyleri anlatabilen
Böyle dilsiz, böyle düşmanca,
Böyle bölük pörçük
Dolaşmayacağýz bu dünyada”.
Dilsiz! Sessiz, soluksuz! Lal û ekbem!
Tam da bu hallerde iken!
Sabah ýpýslak, sicim gibi, Ýstanbul göðünün olanca þiddetiyle rüzgarýn þaþkýn haliyle her yöne serpiþtirdiði yaðmurun altýnda geceden beri yýkanmýþ mezarý baþýndaydým büyük ustanýn.
Önceki gece bir þarký dinlemiþtim güzel bir sesten, ona ithafen!
“Gule uyan sabahtýr gule
Yüreðimiz yanýktýr
Þu daðlar karlý daðlar
Etrafý kavak baðlar
Kýrýk köprü altýnda gule
Muratýn suyu çaðlar
Gule uyan sabahtýr gule
Yüreðimiz yanýktýr
Gule uyan sabahtýr gule
Yüreðimiz yanýktýr
Þu daðlar bizim olsa gule
Etrafý düzüm olsa
Yarin uykusu gelmiþ gule
Yastýðý dizim olsa...”
Dilimde mýrýldanarak þarkýnýn ezgisi...
Sabahtý ve garip duygular içindeydim. Mezar baþýnda tuhaf bir çocuk sevinci içinde buldum kendimi. Mezarýn ayak ucuna uzunca bir çubuðun baþýna iliþtirilmiþ gökkuþaðýnýn yedi rengi; sarý, mor, turuncu, yeþil, kýrmýzý, lacivert ve gece mavisinin rengahengi bir rüzgar gülü.
Yaþar Kemal ustanýn romanlarýndaki envai çeþit çiçeðin, börtü böceðin doðanýn bilcümle renkleri sayfalardan sökün eyleyip ona onun kelamý “fýrdola”yla ziyarete gelmiþlerdi sanki! Rüzgarýn esintisine göre bir o yana, bir bu yana dönenip duruyordu Fýrdola. Bazen hýzlý, bazen yavaþ rüzgarýn hýzýna ve yönüne göre...
O andan itibaren sadece rüzgargülüne kilitlendim. Yaþar Baba, edebiyatý boyunca rüzgarýn sesini dinlemiþ, dillendirmiþ biriydi.
Þimdi oturup rüzgar gülünün kelamýna kulak kabartýlmalýydý.
“Ben dönerim
Dünya döner.
Dünya döner
Ben dönerim.”
Çok ihtiyacýmýz var, çok. Rüzgar Gülü’nün insaniyet hemhalliðinden yana tercih hakkýný kullanarak dönmesine...
Þeyhmus DÝKEN
03.03.2018, Diyarbekir
